Rate this book

Arctisch Dagboek (2014)

by Jelle Brandt Corstius(Favorite Author)

3.49 of 5 Votes: 1

languge

English

genre

Memoir & Autobiography

publisher

Stichting CPNB

review 1: Lief dagboek van de ware man achter Parallelle Jelle,Ondanks de ontberingen die je baasje tijdens zijn cruise met de MS Discovery heeft moeten doorstaan (een vensterloze kajuit, televisieroem die z’n tol eist en hem geen seconde rust gunt, minieme porties zoutloze bejaardenkost, de onafgebroken stroom opbouwende kritiek op zijn lezingen….. ) is hij er in geslaagd op onnavolgbare wijze verslag te doen van zijn reis, geheel vanuit het perspectief van zijn eigen arctisch-blauwe ogen. Velen zullen hem dat niet in dank afnemen, maar onze held is zich ook scherp bewust van zijn eigen tekortkomingen, hij biecht jou niet alleen op zich te schamen voor zijn asociale gedrag, maar bekent ook openhartig: ‘Elk gesprek is voor mij een worsteling’. En dus verschanst hij zich gedu... morerende een half etmaal in zijn kajuit om zijn verhaal toe te vertrouwen aan jou. Wat zit er immers anders op voor een radeloze, ‘opgescheept met een groepje bange mensen op een groot schip dat verstikkend veilig op zee lag’? Eerder wist jouw baasje mijn hart te stelen (niet met die blauwe ogen, hoewel dat best had gekund) door het raadsel van de naamgeving der omoel te onthullen, en ook nu weet zijn hoogst vermakelijke proza meer dan één glimlach te ontlokken. Hij doorspekt zijn verhaal met interessante weetjes (waarom de islamitische kalender in Moermansk op de Moskou-tijd loopt bijvoorbeeld, of wat Severomorsk te verbergen heeft, en wat de donkere geschiedenis is van de Solovki-eilanden), leuke dingen voor de mensen (‘En nee, ze waren niet allemaal even beroerd, er zaten best een paar aardige mensen tussen.’) die Jelle’s relaas ook tot enigszins stichtende lectuur maken. En zo is ‘Arctisch dagboek’ een kleine maar fraaie aanwinst voor de boekenkast.Dank zij jou, lief dagboek.
review 2: Gisteravond zag ik Jelle Brandt Corstius op het Boekenbal voor lezers in Leeuwarden. Hij vertelde met name over Arctisch dagboek. Ik had het boekje al in mijn bezit en heb het vanmorgen meteen gelezen (dat kostte nog geen uur). Wat ik gisteren al vermoedde en in het boekje bleek te kloppen, is dat JBC geen essay heeft geschreven. Het persoonlijke aspect van het essay heeft hij ver doorgevoerd, maar het is geen betoog over een groter thema, of je moet zijn antwoord op de vraag 'hoe moet je reizen' een essaywaardig thema vinden.Dat vind ik niet. Brandt Corstius vertelde gisteravond dat hij zich op deze reis doodongelukkig voelde. Gedeeltelijk kwam dat door een gebrek aan ruimte om alleen te zijn, gedeeltelijk door de vastomlijnde aard van de reis (een cruise), gedeeltelijk doordat hij een hekel had aan het merendeel van zijn medepassagiers. Hij zei ook dat hij mensen benijdt die niet reizen, omdat 'reizen eigenlijk helemaal niet leuk is' (zie ook de vettige omelet met oud brood en een kop Nescafé in dit boekje). Maar door alles heen kun je horen dat hij zijn eigen manier van reizen en denken en leven superieur vindt aan die van een heleboel anderen. Die toon staat me tegen. Ik begrijp wel dat Brandt Corstius zich niet thuis voelde op dat schip. Geen punt, ieder zijn meug. En zo'n verhaal kan hij prima aan gelijkgestemde vrienden vertellen op feestjes: wat ik nou toch heb meegemaakt... Het is alleen geen onderwerp voor een essay, en eigenlijk überhaupt niet geschikt om op zo grote schaal de wereld in te slingeren. Al helemaal niet omdat hij de mensen die deze cruise maakten - avontuurlijke ouderen die niet naar de Bahama's cruisen maar naar Rusland - keer op keer belachelijk maakt. Bijvoorbeeld met commentaar op hun kleding, op hun gespreksstof (ze kijken naar Zomergasten, dus ze zullen wel een educatiecomplex hebben - een minderwaardigheidscomplex vanwege een nooit afgeronde opleiding), op hun intellectualiteit (Dostojevski? Wat mainstream! Kijk mij, ik lees Russische schrijvers waar nog nooit iemand van heeft gehoord), op hun hang naar voorspelbaarheid, op alles eigenlijk. Een buitengewoon mager boekenweekessay dat mijn beeld van Jelle Brandt Corstius niet positief beïnvloedt. Want ik vind hem best leuk en zijn programma's zie ik graag. Maar nu zal ik toch altijd dit in mijn achterhoofd hebben. less

Download links for: Arctisch dagboek

Advertising