Είχαμε την άγνοια κινδύνου να το επιχειρήσουμε. Εννοείται πως μας έβγαλε νοκ άουτ. Γιατί η Κατερίνα είναι γεννημένη πρωταθλήτρια. Στο γυμναστήριο, τη σκηνή, τη ζωή.
Έχουν περάσει 12 ολόκληρα χρόνια από τότε που η πρασινομάτα Θεσσαλονικιά πρωτοετής του τμήματος Ιατρικών Εργαστηρίων του ΤΕΙ Λάρισας, καθισμένη στο σαλόνι του διαμερίσματος της, έπεσε -ξεφυλλίζοντας τον Τηλεθεατή– πάνω στην σελίδα με την αίτηση συμμετοχής στα καλλιστεία του Ant1. (Εκεί όπου, εντελώς καρμικά, την είδε για πρώτη φορά ο τωρινός της σύντροφος, επιλέγοντας το δικό της νούμερο, το 46, όταν τον ρώτησαν οι φίλοι του ποια από όλες του άρεσε περισσότερο).
”Που να το φανταστώ ότι θα έστελνα κάτι για πλάκα και θα βρισκόμασταν, μετά από τόσα χρόνια, εδώ. Ήθελα τότε να γίνω οδοντίατρος. Την ‘κοπάνησα’ μετά το πρώτο εξάμηνο, αφού πρώτα πέρασα όλα τα μαθήματα της εξεταστικής. Είπα στους δικούς μου ότι πάω για εκδρομή στην Αθήνα και απλώς έφυγα”.
Αφήνοντας για πάντα πίσω μια πόλη στην οποία ένοιωσε για πρώτη φορά γυναίκα, αφού μέχρι τότε η πρωταθλήτρια κολύμβησης του ΠΑΟΚ (που έκανε προπόνηση ένα εξάωρο μίνιμουμ καθημερινά) ντυνόταν σαν αγόρι, σχεδόν αποκλειστικά με φόρμες.
‘Στη Λάρισα ήταν που ένοιωσα για πρώτη φορά να με κοιτάζουν οι άντρες. Όχι ότι το καταλάβαινα. Εμένα το μόνο που με ένοιαζε ήταν το να μην επιβαρύνω καθόλου οικονομικά τους γονείς μου. Για αυτό και, ταυτόχρονα με τη σχολή, έκανα ακόμη 4 δουλειές.
Συγκεκριμένα ‘Καλησπέρα, καληνύχτα, περάστε’ υποδοχή σε γυμναστήριο τα πρωινά, υποδοχή σε club τα βράδια, πωλήτρια σε κατάστημα γυναικείων ρούχων (στο οποίο, επειδή ήμουν ψηλή, με έβαζαν να καθαρίζω τη βιτρίνα) και προπονήτρια κολύμβησης σε μικρά παιδιά’.
Από τότε έχουν αλλάξει πάρα πολλά στη ζωή της στοχοπροσηλωμένης Κατερίνας. Έχει κάνει δεκάδες εξώφυλλα, ένα από τα οποία ‘στοίχισε’ σε ένα κολλητό μου τη σχέση του αφού η κοπέλα του, όταν ήταν μαζί διακοπές στα Κύθηρα, τον χώρισε στο φτερό και γύρισε στην Αθήνα όταν ‘τόλμησε’ να γυρίσει ένα πρωί στο δωμάτιο έχοντας αγοράσει το Nitro με την πρώτη της φωτογράφηση.
‘Αυτό που δεν καταλαβαίνουν πολλά μοντέλα, που μπαίνουν στη διαδικασία να ψάχνουν τον πλούσιο γαμπρό και τον καλό γάμο, είναι ότι τα λεφτά του άλλου δεν θα σε σώσουν. Ότι πρέπει να εξελιχθούν. Ότι πρέπει να δουλέψουν σκληρά για να τα καταφέρουν μόνες τους και να σταθούν στα δικά τους πόδια’
Έχει παρουσιάσει επιτυχημένες τηλεοπτικές εκπομπές, αν και τα τελευταία χρόνια ‘απέχει’ από το άθλημα.
‘Κάθε σχεδόν χρόνο μου προτείνουν να κάνω τηλεόραση. Αλλά δεν σκοπεύω να συμβιβαστώ με τον τρόπο που ενδεχομένως με βλέπουν οι παράγοντες. Δεν θα πάω δηλαδή να κάνω κάτι που έκανα όταν ήμουν 20 χρονών.
Δεν θα πάω σε ένα reality επιβίωσης, αν και μου αρέσουν πολλά τα παιχνίδια, γιατί δεν αντέχω να βλέπω την ανθρώπινη εξαθλίωση. Και βαριέμαι να πάω να ακούω ζώδια και μαγειρική σε ένα πρωινάδικο. Αν είναι να κάνω κάτι, θέλω να αποτελεί πρόκληση, να με πηγαίνει ένα σκαλί πιο πάνω.’
Διαθέτει 230.000 πιστούς followers στο instagram, το οποίο -προς τιμήν της- το χρησιμοποιεί για την πάρτη της και όχι να προωθήσει το χ ή το ψ προϊόν.
‘Ψιλικατζίδικο δεν κάνω εγώ τα social μου. Δεν θα τα κάνω ποτέ. Πλέον έχω επιλέξει να ποστάρω λιγότερα πράγματα και πιο ουσιώδη από απλά μια ωραία εικόνα’
Επίσης, ως τραγουδίστρια, αυτό που ήταν ανέκαθεν το όνειρό της, έχει οργώσει τουλάχιστον 10-15 φορές την Ελλάδα κάνοντας συναυλίες και αυτή τη στιγμή είναι πρώτο όνομα στο Posidonio. Εκεί που κάνει και το σχετικό crossover τραγουδώντας Adele. Κάτι για το οποίο είναι δικαίως χαρούμενη και περήφανη.
‘Το τραγούδι είναι ομαδικό άθλημα. Ορχήστρα, τραγουδιστές και επιχειρηματίες πρέπει να επικοινωνούν για να δουλέψει σωστά το θέμα. Το παν είναι το σχήμα και το concept. Το δικό μας είναι φρέσκο και νεανικό. Χαίρομαι που για πρώτη φορά είπαν πάρα πολύ καλά λόγια. Χαίρομαι να βλέπω τον κόσμο να το ευχαριστιέται. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το δίνεις την ψυχή σου και ο άλλος να το εκτιμά’.
Το πιο σημαντικό για εκείνη; Ότι έχει κυκλοφορήσει ήδη τρία studio album, με το 4ο, ονόματι Soundtrack, αυτό στο οποίο μας περιγράφει όλα όσα πέρασε για να φτάσει ως εδώ, να κυκλοφορεί τον Νοέμβριο.
‘Είναι ένα soundtrack της ζωής μου. Από την παιδική μου ηλικία, την εφηβική μου, τις δυσκολίες όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα, τα πάντα όλα. Όλα όσα είμαι και όλα όσα έχω περάσει. Αν κάποιος κάτσει και το ακούσει σοβαρά θα δει αυτά που ξέρουν μόνο οι φίλοι μου. Ότι δηλαδή τίποτα στη ζωή δεν μου έχει έρθει έτοιμο. Ότι ποτέ δεν μου έστρωσαν κόκκινο χαλί να περπατήσω. Είναι μια δουλειά που πιστεύω θα ‘φάει’ πολύ λογοκρισία’.
Εντός του βρίσκεται ένα track στο οποίο τραγουδάει ένα γράμμα στο νεότερο εαυτό της, το οποίο είχα την τύχη να με βάλει να ακούσω καθώς καθόμασταν για τη συνέντευξη στο Miller, τον αγαπημένο της φούρνο στη Γλυφάδα. Ένα τραγούδι που, όσο κακοπροαίρετος και αν είσαι απέναντί της, θα σε αναγκάσει να την δεις με διαφορετικό μάτι.
Θα σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι πίσω από τη σέξι εικόνα της κρύβεται επίσης/ακόμη/και ένα μικρό κορίτσι που επιμένει να κοιμάται φορώντας πιτζάμες με αρκουδάκια, γατάκια και άλλα χαριτωμένα.
‘Όλα είναι δώρα φίλων που με ξέρουν. Αν και προτιμώ να μην το γράψουμε. Ας με φαντάζεται ο καθένας όπως θέλει’.
Ότι η Κατερίνα είναι ένα βαθιά μονογαμικό πλάσμα που προτιμά να περνά τις Κυριακές στο σπίτι ακούγοντας δίσκους βινυλίου από την συλλογή της και βλέποντας όλη μέρα NFL (είναι φανατική οπαδός των Jets) μαζί με τον -εδώ και 8 χρόνια- συντροφό της.
Έχω κάνει πέντε σχέσεις σε όλη μου τη ζωή. Πέντε συνολικά σχέσεις, πέντε εμπειρίες. Τι σημασία έχει η εικόνα με το τι κάνεις στην προσωπική σου ζωή;
Μια υπεύθυνη κόρη που συνειδητοποίησε πόσο πολύ κουράζεται ο πατέρας της (σ.σ. έχει πάγκο στη λαϊκή) όταν, στα 13 της, την πήρε για πρώτη και μοναδική φορά μαζί του στη δουλειά και από τότε ορκίστηκε να τον ξελαφρώσει οικονομικά το συντομότερο δυνατόν.
Και, πάνω από όλα, θα σε κάνει να καταλάβεις ότι πίσω από αυτό το κορμί που αγγίζει την τελειότητα κρύβεται ένας ‘Κούρκουλος’ στα ντουζένια του. Ένας εντελώς μάγκας του λιμανιού (και του Θερμαϊκού) που σε κοιτάζει πάντα στα μάτια και σιχαίνεται τους ψεύτικους ανθρώπους και τις δήθεν αγκαλιές.
‘Δεν έχει σημασία που με κοιτάζει ο άλλος. Εγώ τον κοιτάζω πάντα στα μάτια. Δεν του αφήνω επιλογή. Και εκείνο που με εκνευρίζει περισσότερο από όλα είναι οι κολοτούμπες. Να λέει κάτι κάποιος πίσω από την πλάτη σου και, όταν σε βλέπει από κοντά, να σε αγκαλιάζει και να σε φιλάει. Είναι κάτι που δεν μπορώ να κάνω με τίποτα’.
Όλα δηλαδή τα πράγματα που, λόγω των πολλών συνεντεύξεων και της καλής σχέσης που έχω εδώ και χρόνια μαζί της, ξέρω ότι ισχύουν 150%. Είναι τόσο φυσικά όσο και εκείνη.
Δεν έχω μεγαλώσει’, μικρύνει, ‘πρήξει’, ‘τραβήξει’ τίποτε πάνω μου. Ό, τι βλέπετε είναι φυσικό. Φυσικά μαλλάκια, φυσικά νυχάκια, φυσικά όλα
‘Και αυτό γιατί πιστεύω πολύ στην δράση-αντίδραση. Ότι δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει ένα σώμα αν πειραχτεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Άσε που βλέπω την μανούλα μου, που είναι 60 χρονών κούκλα και με δέρμα φράπα, και παίρνω μεγάλο θάρρος.’
Γιατί ναι, έχουν αλλάξει πολλά αυτά τα 12 χρόνια. Υπάρχουν όμως ακόμη περισσότερα που έχουν μείνει ίδια. Ξεκινώντας από την εντελώς προτεσταντική εργασιακή ηθική της Στικούδη που της επιβάλλει να δουλεύει 18 ώρες το 24ωρο. Στο σώμα της. Την φωνή της (βλέπε καθηγήτρια φωνητικής Σοφία Λαζοπούλου). Τον χορό της. Την εικόνα της.
Δουλεύω σαν τρελή όχι για να γουστάρεις εσύ και να πεις ‘θα πάω να ακούσω Στικούδη’. Το κάνω για μένα. Για να μην κάνω λάθη. Για να είμαι ωραία. Να είμαι άνετη. Να το απολαμβάνω. Να χαίρομαι τη μουσική.
Και, φυσικά, μην ξεχάσω να σου πω για το καθιερωμένο δίωρο που αφιερώνει καθημερινά παίζοντας Μπαχ και τους λοιπούς κλασικούς στο πιάνο που έχει στο σαλόνι της.
‘Χωρίς κλασική μελέτη δεν πας πουθενά. Το κάνω για να μπορώ να συνοδεύω τον εαυτό μου καθώς παίζω και τραγουδάω σε συναυλίες ή μαγαζιά. Το κάνω για να μπορώ να γράφω πιο δύσκολα πράγματα (σ.σ. εντός του νέου album είναι και το Φυλαχτό, το πρώτο κομμάτι στο οποίο έχει γράψει στίχους και μουσική μόνη της). Το κάνω για να γνωρίζω καλύτερα τη μουσική’.
Ένα από τα πράγματα που, παρόλο που είναι αλήθεια, θα δώσει ενδεχομένως τροφή σε όσους της την έχουν συνεχώς στημένη, για να την αμφισβητήσουν. Αν και εκείνη δεν δίνει πια σημασία σε τέτοιες μικρότητες.
‘Ανέκαθεν ένοιωθα ότι, αν κάνω κάποιο λάθος, δεν θα υπήρχε κάποιος πίσω μου να σκουπίσει. Ότι, σε ένα πιθανό fail, θα έτρωγα παραπάνω ‘ξύλο’ από ότι κάποιος άλλος στην θέση μου. Πλέον αισθάνομαι πολύ πιο σίγουρη για τον εαυτό μου. Είμαι καλύτερα από ποτέ’.
Όμως όλα αυτά είναι ενδεχομένως πράγματα που ενδεχομένως δεν σε αφορούν, δεν σε νοιάζει να μάθεις. Το να σου αναλύσω δηλαδή ότι μέσα στα επόμενα σχέδιά της είναι το να ασχοληθεί ακόμη παραπάνω με την παραγωγή (των videoclip και των συναυλιών της).
Το να φτιάξει μια μπάντα όπου θα τραγουδάει πιο εναλλακτικά κομμάτια ή ένα girl group μαζί με τις ταλαντούχες χορεύτριες της για τις οποίες έχει μεγάλα όνειρα.
Ή ότι προσεχώς θα κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στο remake του ‘Ο Θησαυρός του Μακαρίτη’ του Στράτου Μαρκίδη δίπλα στους Χαικάλη, Μπουρδούμη και Ελισάβετ Κωνσταντινίδη σε ένα εντελώς κόντρα ρόλο (αυτόν την σέξι, παιχνιδιάρας και χαζούλας).
Κρίμα, αλλά δεν τρέχει τίποτα. Εκείνη τα κάνει όλα για εκείνη, όχι για εμάς. Άσε που εξίσου έργο τέχνης, όπως και όλα τα παραπάνω, είναι πλέον και το σώμα της. Το οποίο δεν έχει καμία σχέση με εκείνο των περασμένων χρόνων. Ήταν ήδη αψεγάδιαστο. Πλέον είναι απολύτως συγκλονιστικό.
‘Δεν έχεις δει ακόμη τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι τώρα προσέχω πιο πολύ. Κάνω λιγότερες γουρουνιές από ότι όταν ήμουν μικρότερη. Ενώ για πρώτη φορά έχω φτιάξει και εκείνους τους κοιλιακούς που μου αρέσουν’
Ο λόγος; Tο ένα δίωρο που περνάει καθημερινά στα έμπειρα χέρια του Αναστάση Παναγιωτέλη, ιδιοκτήτη του Stigma Crossfit στη Βάρη (ο οποίος επιμένει πως, αν η Κατερίνα το αποφάσιζε, θα μπορούσε να κάνει και σε αυτό το άθλημα πρωταθλητισμό) όπου περνάει κάθε πρωινό της φθάνοντας εντελώς στα όρια της. Εκεί που έγινε και η συγκεκριμένη φωτογράφηση [της Φραντζέσκας Γιαϊτζόγλου-Watkinson]
‘Ξεκίνησα πριν από 1 1/2 χρόνο, έχοντας δοκιμάσει πριν τα πάντα. Ήθελα να κάνω κάτι που να με δυναμώσει τρομερά. Στην αρχή φοβόμουν γιατί είχα ακούσει διάφορα για τραυματισμούς. Τελικά ήταν όλα βλακείες. Γιατί το crossfit είναι για όλους. Δεν έχει να κάνει ούτε με την ηλικία, ούτε με τα κιλά. Έχει να κάνει με τι οργανισμό έχει ο καθένας.
Γνώρισα τον Αναστάση και ταίριαζαν οι ενέργειές μας. Μου άρεσε ο χώρος. Μου άρεσε ο κόσμος όπου όλοι ήταν χαλαροί και δεν με κοίταζαν περίεργα. Πλέον αν δεν πάω μια μέρα δεν νοιώθω καλά. Το Stigma με στιγμάτισε που λένε. Όλο αυτό μου θυμίζει τις μέρες του πρωταθλητισμού μου και με έχει βοηθήσει σε πολλά. Στη αντοχή, την αναπνοή, τη συγκέντρωση, ακόμη και το τραγούδι’.
Για αυτό σου λέω. Επικεντρώσου εσύ, αν προτιμάς, στη σταγόνα ιδρώτα που κυλάει στο ανοιχτό φούτερ (το οποίο δανείστηκε για τη φωτογράφηση από την ντουλάπα του συντρόφου της). Και άσε εκείνη να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Να πετυχαίνει κάθε στόχο που βάζει στη ζωή της. Τίμια. Και ντόμπρα.
‘Μέσα από τον αθλητισμό καταλαβαίνεις τον χαρακτήρα του άλλου. Αν δηλαδή τα παρατάει, αν κλέβει στις επαναλήψεις. Εγώ είμαι τίμια και δεν τα παρατάω ποτέ’.
Πάνος Κοκκίνης,
oneman.gr
Share this:
