Rate this book

Kaddisj Voor Een Kut (2014)

by Dimitri Verhulst(Favorite Author)

3.61 of 5 Votes: 2

languge

English

genre

Fiction

publisher

Atlas Contact

review 1: Het gebeurt zelden dat ik bijzonder onder de indruk ben van een Nederlandstalig werk. Inhoudelijk wel, natuurlijk, maar taalkundig blijf ik vaak op mijn honger zitten en mis ik in het Nederlands iets wat in het Engels, Spaans en Frans zo veel meer aanwezig lijkt te zijn: nuances en subtiliteiten. Verschillende woorden om hetzelfde uit te drukken op toch net een iets andere manier. Het is weinig Nederlandstalige auteurs gegeven, blijkbaar.Dimitri Verhulst is één van die weinige auteurs die mij ontroert. Inhoudelijk én taalkundig. En al mogen sommigen gechoqueerd zijn door de titel of het veelvuldig (nu ja, valt eigenlijk wel mee) gebruik van scheldwoorden en "vieze woorden" in zijn laatste werk, "Kaddisj voor een kut", ik ben bijzonder onder de indruk van dit boek. Verhu... morelst wendt een schitterend taalgebruik aan en weet op die manier op bijzonder sprekende wijze de problematiek van de instellingskinderen te omschrijven. Als er al scheldwoorden gebruikt worden passen deze in de context. Een shitty situatie is nu eenmaal een shitty situatie. Je moet daar geen 37 strikken rond doen. Als lezer voél je het gewoon, waar het fout loopt, waar het knelt, hoe het kind zich moet gevoeld hebben. Dat het boek in de 2e persoon is geschreven draagt daar zeker toe bij, je kan niet anders dan je aangesproken voelen en je inleven. Als je als auteur in zo'n opzet slaagt, dan ben je top."Kaddisj voor een kut" brengt instellingskinderen in de schijnwerpers. Of eerder gezegd, de hele problematiek rond instellingskinderen. Verhulst stelt de manier waarop instellingen worden gerund aan de kaak zonder echt te veroordelen Hij vertelt over hoe de kinderen zichzelf een buitenstaander voelen in de wereld en hoe die wereld naar hen kijkt. of liever, op hen neerkijkt. Het is een sublieme weergave van de rauwe realiteit, met die schitterende humoristische ondertoon die we van Verhulst gewend zijn. Het verhaal is opgebouwd uit 2 delen. De setting van het eerste verhaal is de begrafenis van een instellingskind Gianna, ook wel "kut" genoemd door een onbegripvolle security guard in een winkelcentrum, die zichzelf van het leven beroofde. Aanwezig op de begrafenis is de persoon die vertelt ("De Neus", Dimitri Verhulst) en die door de mis heen terugblikt op het leven dat ze hebben gedeeld en wat haar zover moet hebben gebracht. Enige kritieken aan het adres van het christelijk geloof en de dienstdoende pastoor zijn Verhulst niet vreemd. Het tweede deel vertelt het verhaal van een echtpaar, beide ex-instellingskinderen, die door hun achtergrond en situatie zo in de penarie zitten dat ze liever hun eigen kinderen vermoorden (wat ze ook echt doen) dan dat ze naar een instelling zouden moeten…. Een eindconclusie waarvan de haren op je arm recht komen te staan!Kortom: een subliem boek, gedurf, met een moeilijk thema op meesterlijke wijze aangepakt. Lezen! "Gianna zei: ‘Het is niet zo dat er te veel mensen op de aarde zijn. Het probleem is dat er zoveel ongewensten zijn.’ Daar wist je al: je had alzheimer nodig om deze uitspraak van ‘r te kunnen vergeten" (p 41)"…hij had deze taak aanvankelijk menen te moeten invullen door voor het priesterambt te gaan, tot zijn libido het celibaat afwees, hij verliefd en vader werd…" (p. 42)"… Ze moest ooit een lezer geweest zijn, de verzen van Guido Gezelle in het bijzonder, te oordelen naar de volumes in haar boekenkast, maar ze kwam er nooit aan toe. Geboren lezers die niet kunnen lezen worden lastige beestjes, dat weet je…" (p. 49)"(Psalm 118) Met de heer aan jullie zijde hadden jullie niets te vrezen. Best mogelijk. Het punt was: de Heer stond niet aan jullie zijde!" (p. 51)" (over het bidprentje) Only the good die young. Daaronder haar naam, geboortedatum, sterfdatum. Administratieve feiten. Haar leven: het kleine streepje tussen een geboorte- en een sterfdatum"."Ik vind het grappig dat jij nu net over dat rijbewijs begint. De voorzitter van de jury kon het ook niet laten. Was die Opel Corsa (de auto waarin het jonge gezin bivakkeerde en rondreed) ingeschreven, vroeg hij. Neen, zei ik. Was hij verzekerd? Neen, zei ik, want je moet wel wreed stom zijn om een auto te verzekeren die niet is ingeschreven. Had u een rijbewijs? Neen, zei ik, maar ik ken mensen die we wél één hebben en ik weet dat dat in hun persoonlijke geval geen bewijs is dat ze wel degelijk met een auto kúnnen rijden. Is die auto afbetaald? Neen, zei ik. Ik kreeg zo al halvelings het gevoel dat ik daar voor een verkeersovertreding zat………….. Ik bedoel, een auto verzekeren tegen ongeval, is dát soms geen voorbedachtheid, dan?" (p 103)
review 2: Knap hoe Dimitri Verhulst dingen aan de kaak stelt zonder te oordelen. In het eerste deel kijken we in de jij-vorm mee met een voormalig 'inrichtingskind' dat op de begrafenis van een medebewoonster komt. Het tweede deel schetst door een rechtzaak welke gevolgen zo'n verleden kan hebben voor mensen. Blijkbaar was de beschadiging zó groot, dat er voor hun kinderen maar één uitweg mogelijk was.... Ik ben (weer) onder de indruk van deze talentvolle Belg. less

Download links for: Kaddisj voor een kut

Advertising