review 1: I like the Eberhard Mock series a lot. This is another great example, although Ebi himself is not "on stage" as often as in the other 3 books in the series I've read. If you're not familiar with Polish history, you might think that Breslau/Wroclaw isn't there that much either, but I'm sure people in Wroclaw really loved that much of the story was set in Lwow (present-day Lviv, Ukraine), since after WWII, when Breslau became Wroclaw, most of the Poles moving there came from Lwow. As usual with this series, the atmosphere of places that basically no longer exist is magnificently evoked. In this case, multicultural Lwow is described and contrasted both with Breslau and with Kattowitz (Katowice) in the months just before WWII started, yet after the Nazis had taken over Germany... more. Nowhere is immune to darkness, perversion, and the evil that lurks in men's souls, however. review 2: "Głowa Minotaura" to książka dla tych, którzy nie wybaczyli panu Krajewskiemu literackiej przeprowadzki z Wrocławia do Lwowa i wymiany Eberharda Mocka na Edwarda Popielskiego.Właśnie w tej powieści obaj komisarze się spotykają, nawiązują przyjacielskie relacje i wspólnie prowadzą śledztwo w poszukiwaniu zwyrodnialca gwałcącego, duszącego i zjadającego policzki dziewicom. Widać wyraźnie ich uderzające podobieństwo. Obaj są po pięćdziesiątce i różnych życiowych zawirowaniach. Mają piwnozielone oczy i sygnety z onyksem oraz swoje dziwactwa, choć Popielski chyba większe. Obaj wykazują się sporą niesubordynacją wobec zwierzchników i litery prawa, jak również skłonnością do niekonwencjonalnych i niekiedy brutalnych metod pracy. Widać także, że pan Krajewski preferuje jeden określony typ bohatera - elegancki dandys, z zamiłowaniem do składni łacińskiej i starożytności w ogóle, szachów i kobiet (szczególnie tych, które swoje wdzięki oferują za pewną opłatą), sporo pijący i zakąszający, przy czym Mock woli śledzie a Popielski wątróbki i pasztety.Niewątpliwa konsekwencja autora nie jest jednak jedynym powodem, dla którego należy on do moich ulubieńców. Cenię Krajewskiego również ze względu na język: żywy, barwny, obfitujący w łacińskie zwroty i sentencje, a nawet metafory (np. 'surowy niczym Katon Starszy dla Kartagińczyków'), skrzący się naleciałościami gwary śląskiej i lwowskiej. Istny raj dla filologa, nie tylko klasycznego;-)Tym bogatym językiem pisarz kreśli szeroką panoramę społeczną, w tej książce skupiając się szczególnie na środowisku żydowskim oraz na mężczyznach o tzw. greckich gustach. Swoją drogą, czy ktoś, nie będący filologiem klasycznym, użyłby takiego akurat określenia?No i jeszcze ten klimat! Mroczny, dekadencki, z elegancką i stylową przedwojenną patyną.Oczywiście "Głowa Minotaura", tak jak i inne powieści pana Krajewskiego, to przede wszystkim kryminał. I to naprawdę dobry kryminał posiadający wszystkie najlepsze cechy swojego gatunku: zwroty akcji, mylne tropy i zaskakujące zakończenie. Polecam dla odprężenia lub pobudzenia, co kto lubi. De gustibus non est disputandum*.*O gustach się nie dyskutuje. less
