Rate this book

Niemand In De Stad (2012)

by Philip Huff(Favorite Author)

3.23 of 5 Votes: 5

languge

English

genre

Fiction

publisher

Bezige Bij

review 1: Een fijn geschreven jeugdroman over het leven van een corpsstudent in Amsterdam. Philip Hofman leidt een leven waarin alles mogelijk lijkt te zijn, maar waar hij ook tot het besef komt dat je opeens keihard kan vallen. Het verhaal blijft soms wat oppervlakkig (over vaders die er niet meer zijn, overspel in de liefde en liters bier), maar er zitten zinnen in die blijven hangen en je een paar keer over wil lezen.
review 2: ‘Het bleef heel lang stil. Ik vroeg me af of het hun stilte was, of de mijne’Ik vind Philip Huff een toffe schrijver. Of in elk geval, ik dacht dat ik dat vond. In de zomervakantie las ik namelijk zijn debuut Dagen van gras; ik vond het een boek met een fijne sfeer, een goed onderwerp en een luchtige schrijfstijl. Ik dacht daarom dat ik de... more vervolgroman van Philip Huff ook wel tof zou vinden. Niemand in de stad had ik nog niet gelezen en ik was benieuwd; ik was benieuwd of het weer zo fijn geschreven was en of het verhaal net zo pakkend zou zijn. Maar dat was het allemaal niet. Philip Huff schrijft vlot, Niemand in de stad leest gemakkelijk weg. En hoewel dat goed klinkt, is dat niet altijd positief. Het moet nou ook weer geen jeugdboek worden. Ik vind Niemand in de stad een jeugdboek. Hoewel ik ook weer niet vind dat de jeugd dit moet lezen, want het is nou niet bepaald een goed voorbeeld van wat een mooie roman is. Waarom ik dit geen mooie roman vind, is samen te vatten in een aantal redenen:1) Het onderwerp: het studentenleven in Amsterdam;in combinatie met2) Het autobiografische aspect.Dit maakt het voor mij meteen kinderachtig. Gossie, Philip heeft een malle studententijd in Amsterdam beleefd, denkt er verlangend aan terug en schrijft er een roman over. Hij verandert zijn naam van Philip Huff in Philip Hofman en hoppa, het hoofdpersonage van de roman is geboren. Het is natuurlijk niet exact Philip Huff zelf maar een overdreven versie van hoe hij toen was en de situaties en andere personages zijn waarschijnlijk ook overdreven of lichtelijk veranderd, maar toch. Ik vind het een kinderachtig idee om te schrijven over het verhuizen naar de grote stad, het lid zijn van zo’n corps en alles wat daar omheen gebeurt en dan half te doen alsof het fictie is. Schrijf het of helemaal als fictie en geef de hoofdpersoon gewoon z’n eigen naam, of schrijf het als een autobiografie. Zoals dit vind ik het maar half. Bovendien is het ook niet bepaald op een erg interessante manier gebracht en dan kom ik nu bij de volgende punten van de opsomming van waarom ik Niemand in de stad geen mooie roman vind: 3) De spanningsboog (of het ontbreken ervan);4) De clou (of het ontbreken ervan).Tja, ik zat in alle houdingen te lezen behalve op het puntje van mijn stoel. De spanningsboog was maar een slap bungelend draadje. Vooral in het midden van het boek – waar toch meestal veel aan de hand is – gebeurt er weinig spectaculairs. Ik heb me dan ook aardig verveeld tijdens het lezen. Ook omdat de zinnen naar mijn idee vrij inspiratieloos zijn, ze zijn makkelijk en goed leesbaar, maar ook saai. Er zitten weinig prachtige zinnen in het boek. Wel pogingen tot mooie zinnen (‘Hun takken zijn verdwenen als poffertjes onder poedersuiker’) maar die zijn naar mijn idee veel te duidelijk gezocht.En waar gaat het boek nou over? De nutteloosheid maar toch ook de lol van het studentenleven en ontkennen van volwassen worden? Hoe het is als je vader niet in je leven is en je – hoe erg je het ook probeert te vermijden – toch op hem lijkt? Sociale druk? Hoe het is om een verliefd te zijn op je jeugdvriendin maar ook te verlangen naar iets nieuws en het dilemma of je daaraan toe wilt geven of niet? Kortom: de roman mist focus. Er hadden betere keuzes gemaakt kunnen worden in het beslissen welke onderwerpen en situaties belicht zouden worden en bepalend zouden zijn. Nu schiet de focus steeds naar verschillende plekken.Misschien was het beter geweest als Niemand in de stad niet zo’n dikke roman geworden was maar meer een compact formaat als Dagen van Gras had gehad. Met een focus op slechts één of twee onderwerpen en een helderdere clou. less

Download links for: Niemand in de stad

Advertising