ทุกชีวิตล้วนเชื่อมโยงถึงกัน ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ พืช สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ อย่างแบคทีเรีย หรือแม้แต่สิ่งที่ไม่มีชีวิตเช่น แม่น้ำ สายลม และแสงแดด
หนังสือการ์ตูนเล่มนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของชีวิตเหล่านั้นและมูชิ
“มูชิ” คือ สิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่ทั้งพืชและสัตว์ เป็นสิ่งที่ใกล้เคียงจุลินทรีย์ โปรโตซัว ฟังไจ หรือสิ่งเหนือธรรมชาติเสียมากกว่า พวกมันมีรูปแบบหลากหลาย มีทั้งชนิดที่ก่อประโยชน์และให้โทษ เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีอยู่ในทุก ๆ สิ่ง ทุก ๆ หนแห่งในโลกนี้ “กิงโกะ” อธิบายพวกมันให้เข้าใจง่าย ๆ ว่า หากนิ้วมือเราแทนสิ่งมีชีวิตจำพวกสัตว์และพืช เมื่อมองเข้าไปในมือก็จะเห็น “สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ” ทั้งหลาย เมื่อตามเข้าไปเรื่อย ๆ แถว ๆ ข้อมือจะมีเส้นเลือดอยู่สายหนึ่ง พวกที่อยู่ตรงนี้ก็คือจุลินทรีย์ ไล่ขึ้นมาเรื่อย ๆ ความเป็นพืชและสัตว์ก็จะแยกจากกันได้ยากขึ้น แต่พวกที่ผ่านขึ้นมาจนถึงต้นแขน ลึกเลยเข้าไปถึงหัวใจ นั้นคือ “มูชิ” และเพราะคนส่วนมากมักมองไม่เห็น เราจึงคิดว่ามันเหมือนสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ
และ “มูชิชิ” หรือ “กีฏจารย์” คือผู้เชี่ยวชาญด้านมูชิ คนพวกนี้มักเร่ร่อนไปเรื่อย ๆ เพื่อศึกษาสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ นี้ ซึ่งในระหว่างทางก็ได้พบเจอกับปรากฏการณ์ต่าง ๆ ที่มีสาเหตุมาจากมูชิ ทั้งที่เกิดกับตัวคนและสิ่งแวดล้อม นอกจากศึกษา บางครั้งก็จำต้องเป็นหมอรักษาบรรเทาปรากฏการณ์นั้น ๆ ด้วย
เรื่องนี้ประกอบด้วยตอนสั้น ๆ ที่ไม่มีอะไรเกี่ยวเนื่องกัน นอกจากตัวเอก “กิงโกะ” กีฏจารย์หน้าตายซึ่งเดินทางไปยังที่ต่าง ๆ ทั่วญี่ปุ่นสมัยเอโดะ ได้พบเจอผู้คนที่ใช้ชีวิตเกี่ยวข้องกับมูชิ ทั้งที่อยู่อย่างทรมาน เช่น มูชิที่ทำให้สนิมจับตามร่างกาย มูชิที่จะเข้าสวมรอยคนที่จิตใจอ่อนแอ ฯลฯ แต่ใช่ว่าจะไม่มีมูชิที่ให้ประโยชน์ บางชนิดก็ทำให้เหล้ามีรสหอมหวาน บางชนิดก็ทำให้สื่อใจถึงกันได้ ฯลฯ แต่พวกดี ๆ ร้อยเปอร์เซ็นต์นั้นคงหาไม่ง่ายนัก ในคุณประโยชน์ที่พวกมันมอบให้ เขาคนนั้นก็อาจจำต้องให้บางอย่างแก่พวกมันเป็นการแลกเปลี่ยน จะด้วยเต็มใจหรือไม่ก็ตาม
ทั้งที่เป็นตอนสั้น ๆ แต่ผู้คนที่ได้รับอิทธิพลจากมูชิก็มีมิติที่ลุ่มลึก ชีวิตของพวกเขาไม่ได้มีแต่มูชิ แต่ยังมีผู้คนรอบข้าง เกาะเกี่ยวสัมพันธ์กันในรูปแบบต่าง ๆ ไม่ต่างจากสิ่งมีชีวิตชนิดอื่นเลย เป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้พวกเขาตัดสินใจในเรื่องที่ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปหรือยอมให้มูชิครอบงำ มากกว่าคำโน้มน้าวของกิงโกะเสียด้วยซ้ำ
เราชอบเรื่องนี้มาก ชอบจากการที่ได้ดูอนิเมะเรื่องนี้ ไม่ว่าจะภาพ เพลงประกอบ จังหวะการเล่าเรื่องที่ไม่เร็ว ไม่ช้า ไม่ทื่อ ไม่แน่น ไม่เน้นบรรบาย แต่มีพลังชวนจมดิ่งลงไปเรื่องราวของตัวละครหลักในตอนนั้น ๆ
ข้อเสียของฉบับพิมพ์นี้ ที่พยายามเอาความชอบในเนื้อเรื่องและ “กิงโกะ” มาปิดไว้เลยไม่ได้เลยก็คือ คำผิด และสำนวนอันไม่ลื่นไหลเข้าใจยาก แถมบางประโยคก็แทบจะแปลไทยเป็นไทยไม่ได้เลย มึนหนักมาก เสียดาย เจอทุกเล่มเลย
ป.ล. ปกเรื่องนี้สวยมาก ชอบทั้งเวอร์ชันแรก และปกใหม่ปี 2014
Advertisements Share this:
- More
