Δεν είχα πάει ούτε ένα ταξιδάκι από τις καλοκαιρινές διακοπές και μετά.
Πριν λίγες βδομάδες, κάποιοι παλιοί μου φίλοι μου είπαν ότι θα βρίσκονταν Λονδίνο για ένα Σαββατοκύριακο. Δεν μπορούσα να πάρω άδεια από τη δουλειά, αλλά με λίγη έρευνα βρήκα εισιτήρια κάτω από 150 ευρώ (μαζί με λεωφορεία και τρένα από και προς τα αεροδρόμια), έφυγα Παρασκευή μετά τη δουλειά και επέστρεψα Κυριακή βράδυ (και παραλίγο να χάσω το τελευταίο τρένο… θα έπρεπε να κοιμηθώ στο αεροδρόμιο του Αμστερνταμ και να φυγω στις 6 για να πάω στη δουλειά).
Το μίνι ταξιδάκι μου ήταν τέλειο. Ακόμα αν ήταν μόνο δυο μέρες (με το ζόρι) και σε μέρος που έχω πάει πολλές φορές (αν και Λονδίνο είναι, δεν είναι ποτέ βαρετό και εννοείται υπάρχουν παααρα πολλά που δεν έχω δει). Είναι ανανεωτικά αυτά τα μικρά ταξιδάκια, ακόμα και αν κουράζεσαι.
Συν το ότι είδα τους φίλους μου που είχα μήνες να δω!
Κάθε φορά που πάω Λονδίνο, αγοράζω ένα βιβλίο. Μόνο ένα, γιατί είναι φτηνότερα να τα παραγγέλνω από το amazon (κρίμα, αλλά έτσι είναι).
Μια φορά είχα πάρει το The Heart Goes Last, της Margaret Atwood (που ήταν μια απογοήτευση) και μια άλλη φορά το The Girls, της Emma Cline, που μου άρεσε πολύ. Και τις δυο αγορές τις είχα δικαιολογήσει γιατί ήταν υπογεγραμμένα αντίτυπα από τις συγγραφείς και ειδικά της Atwood ήταν special έκδοση με πορτοκαλί άκρες στις σελίδες.
Αυτή τη φορά το σχέδιό μου ήταν να πάρω το Swing Time, της Zadie Smith. Και το πήρα:
Δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο από τη Zadie Smith και αυτό αφορά δυο χορεύτριες, οπότε άλλο που δεν ήθελα!
Αυτό ήταν! Αγόρασα το ένα βιβλίο μου από το Foyles. Αποστολή εξετελέσθη! Αλλά μετά πήγα στο Forbidden Planet. Είναι ένα καταπληκτικό μαγαζί που πουλάει τέλεια πράγματα: από φιγούρες marvel dolls μέχρι anime plush toys, από πραγματάκια Walking Dead και Game of Thrones μέχρι indie comic books.
Χάζευα τα comic book, όταν είδα ένα βιβλίο που βρίσκεται στη λίστα μου, το Bait, του Chuck Palahniuk. Είναι ένα βιβλίο με μικρές ιστορίες που έχει γράψει ο ίδιος και κάθε ιστορία έχει μια εικόνα που μπορείς να χρωματίσεις. Δεν θα το αγόραζα, αλλά μετά είδα ότι ήταν υπογεγραμμένο από το συγγραφέα.
Έπρεπε να είχα σταματήσει εκεί. Η επόμενη αγορά ήταν άνευ λόγου. The Diary of a Teenage Girl, της Phoebe Gloeckner είναι μια μίξη κειμένου και κομικ στριπ και το είχα δει σε μια λίστα με τα καλύτερα κομικ. Ήμουν περίεργη και το πήρα κι αυτό.
Καθώς έτρεχα να συναντήσω το φίλο μου, πέρασα έξω από ένα φοβερό κομιξάδικο. Το λένε Gosh!, είναι κοντά στο Piccadily Circus και είναι τέλειο. Σταμάτησα γιατί είδα στη βιτρίνα το The Nao of Brown, του Glyn Dillon. Το είχα δει σε ένα ποστ της Ελένης (Over the Place) και είχε ακουστεί πολύ ενδιαφέρον (μια 28χρονη γιαπωνεζο-αγγλίδα που πάσχει από OCD).
Μπήκα γρήγορα μέσα να ρίξψ μια ματιά, να δω αν μου αρέσει σίγουρα πριν το παραγγείλω. Και είδα ότι δυο αντίτυπα ήταν υπογεγραμμένα από τον δημιουργό (και πολύ ωραία ζωγραφο-υπογραφή). Οπότε το πήρα και αυτο…
Όσο πλήρωνα είδα δίπλα από το ταμείο κάτι μικροσκοπικά βιβλία. Ρώτησα τον πωλητή τι είναι και μου απάντησε “Japanese flip books”. Κοίταξα μερικά και πήρα το καλύτερο. Είναι ΤΕΛΕΙΟ!
Αυτό ήταν! Ξόδεψα μια περιουσία για αυτά τα βιβλία (όλα με σκληρό εξώφυλλο), αλλά τελοσπάντων. Θα τα απολαύσω!
Advertisements Share this:
