Thiodor Royce.
”Τα χρονια της κρισης” Μερος Ενα.
Ιππευσε διπλα απο τον πατερα του.Τον κοιταξε μα εκεινος δεν ηταν εκει.Οι αντρες ειχαν παρει τις θεσεις τους στο πεδιο της μαχης.Μετα απο πολλα χρονια οι φυλες των βουνων ειχαν ενωθει σε ενα πολυ επικινδυνο συνοθηλευμα που ζητουσε πλεον γη και τιτλους.Ηταν πολλοι.Αρκετοι οικοι της Κοιλαδας ειχαν ηδη γονατισει μπροστα στην βαρβαροτητα τους.Εστεκαν εκει με τα τσεκουρια του και τα δορια τους.Φορουσαν προβιες,αυτοι οι βαρβαροι που ηθελαν να γινουν αρχοντες.Τα Γερακια ειχαν στηθει.Ο Thiodor καλπασε μεχρι την πρωτη γραμμη.”Ιπποτες της Κοιλαδας ειπε,ανδρες του Runestone.Αυτοι οι αγριοι θελουν να σας παρουν τα παντα.Για χρονια και χρονια τους κρατησαμε μακρια απο τον πολιτισμο μα τωρα γυρισαν να μας στοιχειωσουν.Ανδρες της Κοιλαδας ειπε,γενναια μου Γερακια,πρεπει να βαλουμε ενα τελος σε αυτους τους αμορφωτους και ξετσιπωτους εχθρους μας.Σηκωστε τα σπαθια σας,και κοιταξτε τους στα ματια.Δειξτε τους οτι εδω θα ειναι το τελος τους.”
Οι βαρβαροι χτυπουσαν τα οπλα τους και εβγαζαν αποκοσμες κραυγες μα οι αντρες του Runestone δεν φοβηθηκαν.Ειχαν πολεμησει καλυτερους στρατους χωρις να χασουν.Μεγαλυτερους στρατους χωρις να χασουν.Και βουτηξαν μεσα σε αυτον τον κυκλο αιματος.Και καθε Γερακι επαιρνε μαζι του στον θανατο 10 αγριους.Η μαχη αφησε το Σκαλιστο βουνο να κλαιει και φημες λενε πως τα ιερα δεντρα πανω του ειχαν να κλαψουν απο την εποχη που ο οικος Royce σταματησε να κυβερναει την Κοιλαδα.Μα νικησαν.Εστειλαν τους καταραμενους μπασταρδους εκει που ανηκουν,στο χωμα.Εκει που ανηκουμε ολοι.Μα δεν υπηρχε χαρα στα ματια κανενος.Ολοι αυτοι ειχαν κοινους προγονους.Μαζι θαφτηκαν οπως μαζι εζησαν.Μα αυτο επρεπε να γινει.Τα πρωτα αιματα στα σπαθια σταζαν στην γη μα η βροχη τα καθαριζεε και τα αφηνε να γυαλιζουν.Θα κερδισουμε καθε μαχη ειπε ο Thiodor.Καθε μαχη μεχρι να μην υπαρχει κανεις να πολεμησουμε!
Share this:
