Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα, το ‘The Greatest Showman’ αφηγείται – χωρίς ιδιαίτερη προσήλωση στο πώς ακριβώς έγιναν τα πράγματα – την ιστορία του P. T. Barnum, ο οποίος έβαλε τις βάσεις της σύγχρονης showbiz, όταν προς τα τέλη του 19ου αιώνα έστησε ένα εναλλακτικό υπερθέαμα με ανθρώπους με σωματικές ιδιαιτερότητες.
Έχοντας στα χέρια του ένα σενάριο που συνυπέγραψε ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης Bill Condon (‘Dreamgirls’, ‘The Twilight Saga: Breaking Dawn’, ‘Beauty and the Beast’, κ.α.), ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Michael Gracey περνά με πολύ καλό βαθμό τις πρώτες του εξετάσεις στη μεγάλη οθόνη, καθώς κατάφερε να μας δώσει ένα μιούζικαλ με μεγαλειώδη τραγούδια με αρκετά σύγχρονες ενορχηστρώσεις, γρήγορες και στακάτες χορογραφίες, καλή φωτογραφία και μοντάζ, και ένα πρωταγωνιστικό δίδυμο (Hugh Jackman και Zac Efron) με εμπειρία στο συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος.
Και μπορεί κάποιοι δικαίως να μου πουν ότι έχουν δει στο παρελθόν πολύ πιο εντυπωσιακά χολιγουντιανά μιούζικαλ από το ‘The Greatest Showman’, αλλά ετούτη εδώ η ταινία μου “πούλησε” αρκετά μεγάλες δόσεις μαγείας και χαράς, φέρνοντας εις πέρας την κύρια αποστολή που έχουν όλα τα μιούζικαλ του κόσμου από την ημέρα που επινοήθηκαν, και εμένα αυτό μου φτάνει και μου περισσεύει.
Advertisements Share this:
