Het is tijd voor de kerstboodschappen. Dit jaar knipten we ze op in drieën.
Mijn man fietste op zijn vrije dag naar de stad om alvast twee kilo patat-aardappelen te halen bij de ecologische supermarkt.
‘Neem je gelijk twee van die lekkere broden mee?’, vroeg ik. En dat deed hij. Ook kocht hij alvast foelie, piment en gist. Dat laatste zat in kleine zakjes met een Frans opschrift. Hij stuurde een foto of het goed was. En het was goed.
*
De dag erop zou hij voor werktijd met onze zoon naar de supermarkt gaan, een dorp verderop.
‘Ik doe het eigenlijk liever zelf, maar een keer in het jaar kan hij wel wat doen’, zei mijn man.
‘Ik ga om half negen morgen weg’, waarschuwde hij ‘s avonds onze zoon. Er kwam geen geluid uit de slaapkamer.
‘Hij zal het wel gehoord hebben, toch?’, vroeg mijn man en ik knikte.
*
Maar omdat ik vrij was ondernam ik de tweede tocht, naar de gewone supermarkt.
‘Het is toch te gek dat jij dat moet doen’, zei ik.
‘Ik ben vrij en ik maak hem zo wel wakker.’ Ik bleef lekker lang liggen. Half negen was ook mij te vroeg. En ik twijfelde. Ook ik deed liever zelf de boodschappen. Maar omdat een kind een keer per jaar wel wat mocht doen, opende ik zachtjes de deur van zijn slaapkamer en zei ik, anticiperend op een levensgroot ochtendhumeur dat onder de kier van de slaapkamerdeur als dunne, witte rook omhoog kringelde, kort en bondig dat ik boodschappen ging doen. Met hem.
*
Even later hoorde ik gestommel. Eenmaal beneden werden twee zwijgzame boterhammen geroosterd, pindakaas werd erop gesmeerd. Ik pakte de tassen, de portemonnee, de sleutels en vroeg: ‘Kom je?’
‘Waar gaan we heen?’
‘Naar Heemstede.’
‘Waarom?’
‘Dat vind ik een prettige Albert Heijn.’
*
In de auto keek hij in het spiegeltje van de zonneklep. Zijn haar viel half over zijn ogen. ‘Shit’, zei onze zoon.
‘Wat is er mis?’
‘Ik zie er niet uit. Ik hoop niet dat ik iemand tegenkom.’
We kwamen niemand tegen.
*
‘J. kan veel eten’, zei hij. J. is een van onze Kerstgasten.
‘O, dan neem ik nog een extra zak afbakbroodjes mee’, zei ik.
Hij stopte een literfles vers sap in de kar.
‘Dat is gezond’, zei hij.
*
En zo vulde ons karretje zich. Op de terugweg naar huis was het stil. Ik dacht aan de derde tocht naar nog een dorp verderop waar ik de bestellingen moest ophalen bij de slager, de groenteboer en de poelier. Zouden alle boodschappen passen in de ijskast en vriezer? Ook moest ik nog even voor het werk inloggen, een collega terugbellen en was ik vergeten mijn afwezigheid-assistent in te stellen.
*
Naast mij keek onze zoon weer in het spiegeltje van de zonneklep. Zijn hoofd hield hij schuin naar voren.
‘Ik ga zo nog even naar de kapper’, zei hij, ‘Ik zie er niet uit.’
Ik keek opzij, zag de zware lok, half over zijn wang, mijn haar, donker en dik.
‘Joh, je ziet er prima uit! Leuk juist, dat wat langere haar.’
*
Thuis pakten we alles uit. En het paste.
***
Advertisements Share this:
