บรรยากาศเหงาละมุนปน rural fantasy ที่เล่าเรื่องความตาย ผี และจิตวิญญาณ อย่างอบอุ่นตามสไตล์อาจารย์ มีการใช้ธรรมชาติอย่างแม่น้ำ ทะเล ก้อนหิน เป็นสัญลักษณ์แทนการลาจาก การข้ามผ่าน รวมถึงโลกหลังความตาย ซึ่งเราว่าธรรมชาติพวกนี้แหละที่เป็นเหมือนเส้นสายเชื่อมโยงระหว่างชีวิตกับธรรมชาติ อดีต วัยเยาว์ อนาคต กลางวัน กลางคืน ฯลฯ และทุกสรรพสิ่งเข้าด้วยกัน นั่นคือส่วนที่เราชอบในงานของอาจารย์ยูคิ ถ้าลองอ่านอีกเรื่องของแกคือ Mushishi จะยิ่งเห็นชัดมากถึงการอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ ชีวิตที่สัมพันธ์กันหลายรูปแบบ
ทีนี้ ส่วนลายเส้นและอารมณ์โดยรวมมันอาจไม่ค่อยสมูทกันเท่าไหร่ คงด้วยความที่มันเป็นรวมผลงานสั้น ๆ เหมือนอยู่ ๆ ไอเดียก็ผุดมา แล้วเขียนขึ้นสด ๆ บางเรื่องเราชอบนะ เช่นเรื่องของผู้หญิงในร้านชำที่ชอบนับจำนวนนักท่องเที่ยวขามา กับขากลับว่าไม่เท่ากัน เพราะบางคนมาเพื่อฆ่าตัวตาย เศร้าอ่อน ๆ แต่ก็ไม่ได้คร่ำครวญว่าชีวิตโหดร้าย เรื่องของหญิงสาวกับซากดึกดำบรรพ์ในบ้านพักธรณีวิทยา ที่เปรียบความเปราะบางและไม่แน่นอนของชีวิต กับหินที่ตกผลึกอย่างมั่นคง เพราะชีวิตไม่แน่นอน มันจึงยากแบบนี้ เป็นหินได้ก็คงดีอะไรแบบนี้ เหมือนจะเศร้า แต่จังหวะการเล่ากลับไม่ได้พยายามฉุดเราลงไปใต้ธรณีด้วยกัน ให้เราเป็นได้แค่เพียงคนดูแล้วรำลึกถึงชีวิตของตัวเองมากกว่า และอีกหลายเรื่องเลยละที่อ่านไปก็เกิดความรู้สึก Nostalgia ถึงบางอย่าง แต่พอจะลองนึกว่าเป็นอะไรก็กลับนึกไม่ออกดื้อ ๆ อาจจะใกล้เคียงกับคำว่าหยิบจับอะไรไม่ได้ละมั้ง
อาจารย์โน้ตว่า filament คือเส้นสายใยที่เชื่อมโยง ถ้าเป็นเรื่องสั้นในเล่มเราก็คงคิดว่ามันคือชีวิตและความตาย แต่อีกความหายหนึ่งมันก็คือพัฒนาการของงานแกตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน บางเรื่องดูลายเส้นแล้วถ้าไม่บอกว่าอาจารย์ยูคิเขียน เราก็คงไม่รู้
Advertisements Share this:- More
