Leuk om met andere ogen naar Westerse verhalen te kijken.
Nu is in het orgineel Pinokkio ook helemaal geen fris knulletje. Ik las laatst een stuk over hoeveel moeite Disney nog heeft moeten doen om er iets leuks van te maken.
De kunst van Chun Eun Sil vind ik heerlijk, ik heb vaak een blikje in mijn tas met kaartjes erin met de kunst erop. Kijken naar wat er gekozen is en de compositie. Het nederengelse werkwoord “marvelen” past er goed bij. Heel soms ga ik in een stad thee drinken en dan haal ik een kaartje uit het blikje en ook het potloodje, het gummetje en de oordopjes die ik erin heb gedaan. En dan teken ik zo’n kaartje na. Door natekenen bestudeer je een compositie goed.
Hier is de compositie makkelijk en heb ik hem uit de losse pols en groot nagetekend. Hier is het pinterest board van Chun Eun Sil. Het oudste werk is het beste. Dat ruimte gebruik, die rare composities met zulke grote leegruimtes. En zo vaak als lijnen elkaar doorkruisen en breken. Echt interessant. Herken je de sprookjes? Roodkapje is er en Sneeuwwitje en Assepoester. Maar dan allemaal anders
